Pierwsza linia obrony przed atakiem sztucznej inteligencji [Age of Ultron]

Hej Wam!

Dziękuję za wszystkie komentarze. Nowy rozdział postaram się napisać do końca tygodnia, ale w końcu udało mi się iść na "Czas Ultrona" (okropne tłumaczenie oryginalnego tytułu, serio), daję Wam więc krótkiego fanficzka.

W ogóle myślę o tym, aby kiedyś dojść w swoim fanfiku do fabuły "Ultrona" i napisać własną wersję. Głównie dlatego, że podobał mi się Vision i chcę go mieć w opowiadaniu :)

W każdym razie, zapraszam na minifanficzek.

*

Tony'ego Starka obudził koszmarny ból. 

Rozwarł lepkie powieki.

Coś poszło nie tak, więc spróbował ponownie. Fala światła zalała jego mózg. Chrapliwie wciągnął powietrze i wydyszał:

- Jarvis, wody...

Zdecydowanie nie powinien pod koniec imprezy zakładać się z Thorem, że wypije kieliszek jego asgardzkiego trunku zagłady, a potem zrobi kółko wokół wieży.

Pamiętał jakieś wybite okna i że Odinson, niech go szlag, musiał wyłuskiwać go ze zbroi, bo był zbyt pijany, aby pamiętać, jak się wychodzi, a Jarvis nie odpowiadał...

Zaraz.

- Jarvis?!

Chwila ciszy.

- Już, panie Stark. Po prostu miałem... pewne problemy. Ten pański nowy eksperyment... no, mówiłem, żeby tego nie robił. Nie słuchał.

- Co? Co się stało... ugh, tak, Ultron. - Mózg walczył o władzę z żołądkiem. - Coś się stało z Ultronem?

- Można to tak nazwać. Nie istnieje.

- Co? Wyłamał się spod kontroli, podłączył do sieci. A potem nagle sam się skasował.

Tony przez chwilę patrzył tępo w przestrzeń, zanim zrozumiał.

Ultron przeczytał Internet.

Biedny Ultron.